ΜΕΣ’ Σ’ ΕΝΑΝ ΣΠΙΤΙΝ ΣΦΑΛΙΣΤΟΝ

Μιχάλης Ττερλικκάς

Δισκογραφική έκδοση: «Κυπραία Φωνή – Καλώς ήρταν οι ξένοι μας» – 2008

Όπου βρεθώ, πά ’στην κουβένταν, αρωτώ αν έσ̆ει κανέναν στο χωρκόν τους που να ξέρει παλιά τραούδκια, παραμύθκια τζ̆αι ιστορίες. Στο Πισσούριν είπαν μου για την κυρίαν Λαλλούν Μιχαλάκη – Σ̆ιαλή. Επήα τζ̆’ ήβρα την σ’ έναν ξενοδοχείον που εδούλευκεν τζ̆’ εκανονίσαμεν να βρεθούμεν άλλην ημέραν, έσσω της. Ήταν το 1996.

Εἰπεν μου διάφορα τραούδκια. Έναν ’πο τούτα ήταν τζ̆αι το: «Μέσ’ σ’ έναν σπίτιν σφαλιστόν», όπως μου το ονόμασεν. Ετραούδαν το αργόν, με γυρίσματα στην φωνήν, όπως τζ̆αι ούλλα τα τραούδκια που ετραούδαν. Η μελωδία του αττύμισεν μου έναν τραούδιν που άκουα παλιά τζ̆’ εξεκίναν έτσι: «Από το Άλφα ως το Χι, ώστι να κάμω την αρχήν…»

’Εν αττυμούμαι, όμως, είντα λοής εσυνέχιζεν παρακάτω.

Το ίδιον εγίνηκεν τζ̆αι με την κυρίαν Αίγλην Συμεού το 1997. Ήμουν εις την Βάσαν Κοιλανίου, που έχω πολλές φιλίες του κρασ̆ιού… Είπαν μου για την κυρίαν Αίγλην Συμεού. Εν’ που την Βάσαν μα μεινίσκει στην Σκάλαν. Εσυνάντησα την στο σπίτιν της στην Σκάλαν. Ηχογραφήσαμεν κάμποσα τραούδκια, αμμά ελειφτήκαμεν την ώραν. Έτσι επήα μιαν ημέραν τζ̆΄ έφερα την στο σπίτιν μου να δκιανευτεί τζ̆ιόλας τζ̆΄ εσυνεχίσαμεν. Τυχαία, ετραούδησεν μου τζ̆αι τζ̆είνη το ίδιον τραούδιν. Ίδια μελωδία, σχεδόν ίδιοι στίχοι, μα πιο γλήορον τζ̆αι πιο ρυθμικόν. Ονόμασεν μου το: «Ο Έρωτας των γεναικών»

Το 2008 εδιασκεύασα νάκκον τους στίχους, επρόσθεσα τζ̆αι τρεις δικές μου στροφές για να ολοκληρωθεί η φόρμα τζ̆’ ηχογραφήσαμεν το με τους: Ευξίφιον Σατσ̆ιάν – βκιολίν, Γιώργο Φούντο – λαούτον τζ̆αι Γιάννον Κυριακίδην – ταμπουτσ̆ιάν. Η δική μου ερμηνεία εν’ έναν πάντρεμαν των δκυο παραλλαγών. Εκράτησα, δηλαδή, τον ρυθμόν της κυρίας Αίγλης, αλλά λλίον πιο αργόν τζ̆αι τα μελωδικά γυρίσματα της κυρίας Λαλλούς.

Εκυκλοφόρησεν το 2008 με τίτλον: «Μέσ’ σ’ έναν σπίτιν σφαλιστόν»

Το τραούδιν διά μου την ευκαιρίαν για κάποιον σχόλιον:

Ένας στίχος του τραουδκιού λαλεί:

Ούλλον κορίτσ̆ια εκλεκτά

ήτουν τζ̆ει μέσα συναχτά.

Που είχασιν προσκαλεστούν

να στήσουν σούσαν να σουστούν.

Εν’ ολοφάνερον ότι αντί «προσκαλεστεί», τζ̆είνος που έγραψεν τον στίχον έβαλεν «προσκαλεστούν» για τα τσ̆ιαττίσει με το «σουστούν». Ενώ εμπόρηα άνετα να σάσω τον στίχον, άφηκα τον σκόπιμα, όπως ήταν, για να δείξω το φαινόμενον τούτον της λαϊκής ποίησης. Της παραποίησης, δηλαδή, κάποιας λέξης προκειμένου να εξυπηρετηθεί η ρίμα.

Μιχάλης Ττερλικκάς

25 τ΄ Αούστου, 2015